Oglądając wystawę, nabiera się przekonania, że nasza dotychczasowa wiedza o Józefie Chełmońskim i o jego twórczości była niepełna. Dopiero taka imponująca ekspozycja daje pełniejsze wyobrażenie o autorze. Oglądanie jedynie reprodukcji obrazów nie pozwala dostrzec całego bogactwa odcieni, pociągnięć pędzla ani rzeczywistych kolorów użytych przez artystę.
Do najbardziej znanych obrazów Józefa Chełmońskiego należą: Babie lato, Kuropatwy, Bociany, Pogoda, Jastrząb. Dobrze znane są również niezwykle dynamiczne sceny z końmi pędzącymi w zaprzęgu. Słynne już czwórki i trójki stały się niemal jego znakiem firmowym. Artysta namalował wiele obrazów inspirowanych pięknem przyrody, m. in. zimowy pejzaż z sójką strącającą śnieg z gałęzi, dropie na polu, czajki, żurawie. Nastrojowe pejzaże ze wschodem albo zachodem słońca stanowią tło dla zatrzymanych w kadrze ptaków, scen myśliwskich, ataków wilków na sanie etc.
Dla przeciętnego widza ważniejszy bywa temat obrazu niż jego warstwa artystyczna. Przyglądając się uważniej obrazom, możemy dostrzec ich artyzm i docenić, z jak sprawnym i wrażliwym malarzem mamy do czynienia. Jego kunszt malarski stawia go w szeregu najwybitniejszych artystów polskich, ale też światowych.
Do twórczości Józefa Chełmońskiego jeszcze powrócę. Jest on jednym z najbardziej rozpoznawalnych artystów polskich XIX wieku, ale też znaczącą osobowością zasługującą na większą uwagę zarówno entuzjastów malarstwa, jak też szerszego kręgu odbiorców sztuki.
Wystawa, którą można oglądać w Muzeum Narodowym do 26 stycznia 2025, przyczyni się z pewnością do zwiększenia zainteresowania tym wybitnym artystą.
